Jan urodził się około 1360 roku w Opolu. Przydomek zawdzięczał ponoć trefnieniu długich włosów. Był najstarszym synem księcia opolskiego Bolesława III i bratankiem wielkorządcy Rusi Władysława Opolczyka. Właśnie jemu zawdzięczał szybką karierę. Studiował prawo w Bolonii. Jeszcze jako kleryk otrzymał bogate probostwo w Podgrodziu spiskim. W 1382 roku, dzięki protekcji stryja i króla Ludwika Węgierskiego, uzyskał papieską prowizję na biskupstwo poznańskie. Miał wówczas zaledwie 22 lata. Był za młody i nie miał odpowiednich predyspozycji moralnych do sprawowania tak ważnej funkcji, toteż w administracji diecezją wyręczał go biskup chełmiński Stefan. Dwa lata później Jan przyjął sakrę biskupią i otrzymał translację na biskupstwo włocławskie. Po śmierci abp. Bodzanty rozpoczął starania o przeniesienie na stolicę metropolitalną w Gnieźnie, na co papież Urban VI wyraził zgodę w 1389 roku. Postanowienie Stolicy Apostolskiej nie spotkało się w Polsce z aprobatą. Sprzeciw wyraził zarówno król Władysław Jagiełło, jak i Kapituła Katedralna. Zamieszanie trwało pięć lat. W końcu Stolica Apostolska zdecydowała o przeniesieniu Jana na biskupstwo kamieńskie. Jednocześnie na stolicy arcybiskupiej w Gnieźnie osadzono Dobrogosta. Jan Kropidło zmarł w 1421 roku w Opolu, gdzie został pochowany.
