Janusz

Nie ma Pecnych informacji nt. jego pochodzenia. W 1232 roku objął funkcję kanclerza u abp. Pełki i urząd ten pełnił przez następne 20 lat. Następnie był dziekanem, prepozytem i scholastykiem gnieźnieńskim. W 1252 roku objął kancelarię na dworze księcia Kazimierza I kujawskiego. W 1258 roku został wybrany arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim. Sakrę przyjął rok później z rąk papieża Aleksandra IV. Podobnie jak poprzednik odegrał ważną rolę jako mediator zwaśnionych książąt piastowskich. Był kontynuatorem reform poprzednika. Starał się o zabezpieczenie stanu posiadania archidiecezji gnieźnieńskiej i przyczynił się do rozwoju i usprawnienia pracy kancelarii arcybiskupiej, która redagowała m.in. statuty synodalne będące dziś cennymi przekazami języka polskiego. Za jego urzędowania odbyła się kanonizacja Jadwigi Śląskiej, której dokonał w 1266 roku papież Urban IV. Zmarł pomiędzy 26 sierpnia a 20 września 1271 roku. Po jego śmierci tron arcybiskupi w Gnieźnie stał pusty przez 7 lat.

Fot. miniatura S. Samostrzelnika z Żywotów Arcybiskupów Gnieźnieńskich, Biblioteka Narodowa