Urodził się ok. 1365 roku w rodzinie kasztelana żarnowskiego Klemensa z Kurowa herbu Szreniawa. Studiował w Pradze. Po powrocie pracował w kancelarii królewskiej, był także kantorem gnieźnieńskim. W 1395 roku został mianowany biskupem poznańskim, a cztery lata później kujawskim. W 1402 roku został wybrany arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim. Był jednym z najbliższych współpracowników króla Władysława Jagiełły, którego aktywnie wspierał w walce z Zakonem Krzyżackim. Wystawił własnym sumptem chorągiew, która walczyła w Bitwie pod Grunwaldem. Po zwycięstwie był jednym z autorów traktatu pokojowego, który podpisano w 1411 roku w Toruniu. Zasłużył się na polu duszpasterskim fundując i uposażając kościoły oraz hojnie wspierając dominikanów. Wzorowo zarządzał dobrami arcybiskupimi dokonując pomyślnych zmian gruntów, ulepszając technikę gospodarowania i zatrudniając kompetentnych zarządców. W 1406 roku zwołał w Kaliszu synod prowincjonalny, który m.in. zobowiązał arcybiskupów do zwoływania podobnych zgromadzeń raz na trzy lata. Przypominał także biskupom o obowiązku wizytowania diecezji oraz nakazał kategorycznie i bez wyjątków głoszenie zapowiedzi przedślubnych, od czego szlachta miała zwyczaj się uchylać. Interesował się dziejopisarstwem, wspierał kulturę. Zmarł 7 października 1411 roku. Został pochowany w katedrze gnieźnieńskiej.
