Pochodził najprawdopodobniej z rodziny rycerskiej osiadłej w Wielkopolsce. Nie jest znana data urodzenia. Był kanonikiem krakowskim i wiślickim, a od 1213 roku kantorem gnieźnieńskim, podzielającym reformatorskie działania abp. Henryka Kietlicza, których realizację wznowił po objęciu metropolii gnieźnieńskiej w 1232 roku. Zwołał liczne synody. Działał aktywnie jako rozjemca zwaśnionych książąt dzielnicowych. Odegrał ważną rolę w procesie kanonizacyjnym św. Stanisława ze Szczepanowa. Za jego rządów rozpoczęła działalność kancelaria arcybiskupia, której prowadzenie metropolita powierzył swojemu przyszłemu następcy Januszowi. Pełka kierował Kościołem gnieźnieńskim, a faktycznie Kościołem w Polsce, przez 26 lat. W czasie jego posługi na stolicy Piotrowej zasiadało kolejno trzech papieży: Grzegorz IX, Innocenty IV oraz Aleksander IV. Zmarł 5 kwietnia 1258 roku w Łęczycy. Jego ciało sprowadzono do Gniezna i pochowano w katedrze.
