Wywodził się z rodziny rycerskiej Niałków-Jeleni. Był stronnikiem i kanclerzem księcia Władysława Laskonogiego i wraz z nim został obłożony klątwa (1206 r. ) przez poprzednika Henryka Kietlicza. Arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim został mianowany w 1220 roku przy wydatnej pomocy Laskonogiego. Spowolnił, a w niektórych przypadkach zaniechał reform podjętych przez poprzednika. W 1226 roku zwołał w Łęczycy synod prowincjalny, nie wiadomo jednak czego zjazd ten dotyczył. Zmarł w początkach 1232 roku.
