Katedra gnieźnieńska: uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Wniebowziętej
Pod przewodnictwem Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka świętowano 15 sierpnia w katedrze gnieźnieńskiej uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Wniebowziętej, która jest patronką zarówno bazyliki prymasowskiej, jak i archidiecezji gnieźnieńskiej.
„W Bogu jest miejsce dla człowieka i w człowieku jest miejsca dla Boga” – mówił na początku Mszy św. za papieżem Benedyktem XVI abp Wojciech Polak podkreślając, że taki właśnie kierunek naszej ziemskiej wędrówki Matka Boża Wniebowzięta pokazuje człowiekowi i do tego celu nas prowadzi.
Na cel ten, czyli niebo, wskazał także w homilii ks. Bartosz Golnik, który wygłosił homilię. Jak mówił, każdy jest do osiągnięcia tego celu wezwany, każdy do niego powołany. Dla każdego Pan Bóg niebo przeznaczył. I chodzi tu zarówno o niebo rozumiane w kategoriach ostatecznych, jak i to, które w pewnym wymiarze osiągalne jest już tu, na ziemi, na mocy zmartwychwstania Chrystusa.
„Katechizm Kościoła Katolickiego mówi nam, że niebo to nie jest przestrzeń, gdzie się wszyscy zgromadzimy, ale niebo to bycie w Chrystusie. Na tyle, na ile będziemy odkrywać naszą tajemnicę w Nim, na tyle doświadczymy nieba już tu na ziemi” – tłumaczył ks. Golnik wskazując na trzy szczególne postawy życiowe Maryi jako wskazówki, które mogą nam pomóc cel ten osiągnąć.
„Pierwsze to słuchanie. Tylko w postawie słuchania możemy zbudować relacje. Relacja Maryi z Bogiem była dlatego silna, że Ona była nieustannie w postawie słuchania. Jak sprawdzić, czy my słuchamy? Sięgnijmy po nasze relacje międzyludzkie. Jeżeli nie potrafimy słuchać drugiej osoby, to z pewnością nie potrafimy też słuchać Boga” – mówił kapłan dopowiadając, że to właśnie postawa słuchania i otwartości na Boga sprawia, że cokolwiek by się w naszym życiu nie działo, czego byśmy nie przeżywali i doświadczali, nie będziemy zdesperowani, ale będziemy mieli pokój w sobie.
„Z tym wiąże się druga wskazówka, czyli nasza odpowiedź Bogu. Będziemy jak Maryja mówić «oto ja», czyli będziemy w stanie odpowiedzieć na to, do czego Bóg nas wzywa” – kontynuował ks. Golnik, wyjaśniając, że z tej postawy rodzi się kolejna będąca trzecią wskazówką, czyli uwielbienie Boga.
„Prosimy Cię Maryjo o ten dar. Prosimy Cię, bo czasem nie mamy nadziei wobec tego, co się dzieje” – przyznał duchowny nawiązując do wielu niepokojów obecnych we współczesnym świecie i człowieku. Taki niepokój i trudności – przyznał dalej – były zawsze obecne, również wtedy, gdy niedługo po zakończeniu II wojny światowej papież Pius XII ogłosił dogmat, który stanowi, że „Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja, po zakończeniu swojego ziemskiego życia, została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały”. I taki trudny czas będzie zawsze. Ostoją jest nadzieja. Ta nadzieja, którą Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa wymieniał ponad pięćdziesiąt razy, i którą zawsze odnosił do tajemnicy Jezusa Chrystusa. „To On jest naszą nadzieją” – mówił ks. Golnik.
W czasie liturgii śpiewał Chór Prymasowski pod dyrekcją ks. kan. Dariusza Sobczaka. Mszę św. wspólnie z Prymasem Polski celebrowali m.in.: proboszcz katedry ks. kan. Przemysław Kwiatkowski, dziekan Kapituły Prymasowskiej ks. kan. Bogdan Czyżewski oraz ekonom archidiecezji gnieźnieńskiej ks. kan. Krzysztof Stawski. Obecny był także abp senior Józef Kowalczyk.
Pod koniec Mszy św. abp Wojciech Polak pobłogosławił kwiaty i zioła przyniesione przez wiernych, a za obecność, wsparcie i budowanie wspólnoty parafialnej zarówno w wymiarze duchowym, jak i ludzkim dziękował ks. Przemysław Kwiatkowski, który przeżywał odpust parafialny po raz pierwszy jako proboszcz katedry gnieźnieńskiej.
Przez cały dzień w bazylice otwarta jest kaplica z wizerunkiem Matki Bożej, gdzie można się zatrzymać na osobistą modlitwę, a także złożyć prośby i podziękowania. W intencjach tych wieczorem przy figurze Matki Bożej w ogrodach przy katedralnej plebanii odśpiewane zostaną Litania do Matki Bożej i Apel Jasnogórski.
Wniebowzięcie NMP jest jednym z najważniejszych i zarazem najstarszych świąt maryjnych. Obchodzone było już w V wieku dla upamiętnienia wzięcia do nieba z duszą i ciałem Matki Bożej. W Polsce kult Wniebowziętej rozwijał się wraz z szerzeniem się chrześcijaństwa i od początku był bardzo żywy. Świadczy o tym choćby fakt, że Matka Boża Wniebowzięta została patronką utworzonej w 999 i ogłoszonej w 1000 roku metropolii gnieźnieńskiej, która obejmowała swoim zasięgiem archidiecezję gnieźnieńską, diecezję krakowską, wrocławską i kołobrzeską, a od ok. 1075 roku także diecezję poznańską, a więc teren całej ówczesnej Polski. Można więc powiedzieć, że Matka Boża Wniebowzięta była patronką rodzącego się Królestwa Polskiego.
