Podwójne dziękczynienie
Tegoroczne obchody Dnia Życia Konsekrowanego odbędą się w niedzielę 3 lutego i będą połączone z upamiętnieniem 70. rocznicy ingresu do katedry gnieźnieńskiej kard. Stefana Wyszyńskiego. Msza św. będzie transmitowana on-line oraz przez TVP Polonia.
Dzień Życia Konsekrowanego przeżywany w 70. rocznicę ingresu Stefana Kardynała Wyszyńskiego stwarza okazję nie tylko do tego, aby zauważyć obecność sióstr, ojców i braci z różnorodnych klasztorów oraz domów życia zakonnego i podziękować za ich ofiarną służbę, ale również do tego, by wspomnieć tak bliskiego świętowojciechowej archidiecezji Prymasa Tysiąclecia i zanieść wspólną modlitwę o dar jego beatyfikacji – mówi abp Wojciech Polak zapraszając nie tylko zakonną rodzinę, ale wszystkich mieszkańców Gniezna i archidiecezji gnieźnieńskiej na Mszę św., która celebrowana będzie 3 lutego o godzinie 13.00 w bazylice prymasowskiej. Prymas Polski przypomina również słowa swojego poprzednika, który w liście przed ingresem pisał: „W przededniu tysiąclecia swego chrześcijaństwa masz pamiętać (…) gdzie się rodzisz, skąd twój szlachetny duch czerpie swe natchnienie i nieśmiertelne, ofiarne moce. Od kołyski męczeńskich narodzin świętego Wojciecha, apostoła Polski, głosiciela Ewangelii, który, jak Chrystus umarł za lud, żeby nie cały naród zginął”. Te słowa – dodaje abp Wojciech Polak – pozostają dzisiaj dla nas szczególnym dziedzictwem i ciągle aktualnym zobowiązaniem, które w tym czasie chcemy sobie na nowo przypominać.
Ingres kard. Stefana Wyszyńskiego do katedry gnieźnieńskiej odbył się 2 lutego 1949 roku. 48-letni były biskup lubelski objął rządy w połączonych unią personalną arcybiskupstwach gnieźnieńskim i warszawskim w niespełna 4 miesiące po śmierci poprzednika kard. Augusta Hlonda. Był świadomy ciążącej na nim odpowiedzialności i obowiązków. W liście do ojca pisał: „(…) jestem przekonany, że przerastają one i moje zdolności i moje przygotowania. Ale wola Ojca Świętego była tak stanowcza, że nie mogłem opierać się Duchowi Świętemu, który mówi przez głowę widzialną Kościoła. Nie grozi mi Ojcze Drogi, ani próżność, ani duma, ani zarozumiałość, ani wyniosłość. Jestem przytłoczony poczuciem swej małości. Potrzeba mi wiele pomocy modlitwy, by łaski wyjednane uzupełniały braki”.
W liście duszpasterskim wydanym z okazji ingresu nowy prymas pisał: „Posłannictwo moje jest kapłańskie, pasterskie, apostolskie, wyrosłe z odwiecznych myśli Bożych, ze zbawczej woli Ojca, radośnie dzielącego się swoim szczęściem z człowiekiem. Zadaniem moim jest chrzcić, bierzmować, konsekrować, święcić, ofiarować, nauczać i sądzić. Niosę wam Światło Chrystusowe i wołam do wszystkich, do was kapłani i do was domownicy wiary: pomóżcie mi wnieść w dom nasz pochodnię Bożą i umieścić na wysokim miejscu, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu , aby rozświeciła mroki i zakątki, umysłów i serc, by naród, który trwa jeszcze w ciemności, ujrzał światłość wielką. Z każdym z was, dzieci moje, pragnę wołać: światła, więcej światła! Więcej Bożego światła! W jego promieniach dostrzeżemy, żeśmy przecież dziećmi Bożymi, żeśmy braćmi i siostrami, żeśmy wspólnotą rodzinną, domową, ojczystą , żeśmy zrośnięci sercami, zwarci dłońmi w trudzie codziennej pracy”.
Uroczystość w Gnieźnie zgromadziła tłumy ludzi. Według notatki sporządzonej przez funkcjonariusza SB i odnalezionej kilka lat temu w aktach IPN w uroczystości – nazywanej we wspomnianej notatce „manifestacją religijną” – uczestniczyło blisko 10 tysięcy wiernych. Ludzie czekali przed kościołem św. Michała Archanioła skąd wyruszyła procesja do katedry, towarzyszyli nowemu arcybiskupowi podczas przejścia ulicami miasta, rzucali kwiaty. Trzy dni później abp. Wyszyński opuścił Gniezno. Pojechał na ingres do Warszawy, który odbył się 6 lutego 1949 roku.
Msza św. 3 lutego w katedrze gnieźnieńskiej będzie dziękczynieniem za długoletnią posługę arcybiskupią i prymasowską kard. Stefana Wyszyńskiego oraz okazją do szczególnej modlitwy w intencji jego rychłej beatyfikacji. Będzie to również sposobność do podziękowania i modlitwy za wszystkie osoby konsekrowane, które tego dnia, tradycyjnie, wspólnie z Prymasem i biskupami, odnowią swoje zakonne śluby.
W archidiecezji gnieźnieńskiej funkcjonuje 25 domów zakonnych żeńskich i 10 domów zakonnych męskich. Mieszka w nich ponad 200 sióstr, księży i braci zakonnych. W Inowrocławiu, Mielżynie i Miłosławiu posługują siostry dominikanki troszcząc się m.in. o niepełnosprawną młodzież. W Gnieźnie i Łopiennie obecne są siostry elżbietanki, które spotkać można w Kurii, w Domu Księży Seniorów, w parafiach oraz w Domu Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży. W Golinie jako katechetki służbą Siostry Opatrzności Bożej. Odwiedzany chętnie przez rekolektantów gnieźnieński Dom pod Lasem prowadzą siostry pallotynki. W Pobiedziskach od lat obecne są siostry Sacre Coeur, a w Chodzieży siostry serafitki. W Słupcy od ponad 80 lat służą siostry sercanki, a we Wrześni od ponad półwiecza urszulanki. W Gnieźnie, Kłecku, Witkowie, Inowrocławiu, Mogilnie i Żninie modlą się i pracują m.in. z dziećmi siostry służebniczki Maryi – jedno z najliczniejszych zgromadzeń w archidiecezji gnieźnieńskiej. W Gnieźnie obecne są również siostry franciszkanki i siostry obliczanki. Mamy też klasztor klauzurowy – wspólnotę sióstr karmelitanek bosych, które otrzymają ofiary zebrane w naszych kościołach w święto Ofiarowania Pańskiego. Zgromadzeń męskich w naszej archidiecezji jest mniej. W Gnieźnie, niemal nieprzerwanie od połowy XIII wieku, służą franciszkanie. Obecni są także w Inowrocławiu. Rodzinę franciszkańską mamy też w Pakości, gdzie posługują bernardyni oraz w Mogilnie, dokąd w 2014 roku przybyli kapucyni. W Wągrowcu i Biechowie służą paulini. W Lądzie n. Wartą księża salezjanie, a w Gnieźnie księża michalici oraz Bracia Serca Jezusowego. Wszystkim należy się nasze podziękowanie i modlitwa, do której prymas Polski zachęca wszystkie wspólnoty parafialne.
B. Kruszyk KAI
