Srebrny jubileusz kapłaństwa

„W realizmie naszego kapłańskiego życia, w rzeczywistości takiej, jaka nam się dziś ukazuje, czy nam się to podoba czy nie, jesteśmy wezwani, aby potwierdzić naszą wierność Jezusowi” – mówił abp Wojciech Polak do księży dziękujących 24 maja w katedrze gnieźnieńskiej za ćwierćwiecza kapłaństwa.

Zwracając się w homilii do księży jubilatów metropolita gnieźnieński nawiązał do ostatnich wydarzeń w Kościele w Polsce stwierdzając słowami papieża Franciszka, że „życie kapłańskie przechodzi trudne godziny wstrząsów i wyzwań, bo wraz z wiernością ogromnej większości, wyrósł także kąkol zła, z jego następstwami zgorszenia, bólu i cierpienia wykorzystanych osób”.

Tym bardziej – zaznaczył dalej abp Polak – trzeba powracać do fundamentów, do istoty kapłaństwa, do Tego, na którym można się oprzeć, Kto nigdy nie zawiedzie i zawsze dochowuje wierności.

„Trwać w miłości Boga. Trwać w miłości Jezusa. Bo na tym przecież w samej swej istocie polega nasze kapłańskie powołanie, by oddychać tlenem miłości Jezusa i żyć jej powietrzem, bo tylko wtedy, pomimo kruchości naczynia jakim wciąż wszyscy jesteśmy, możemy być Mu wierni” – podkreślił abp Polak dopowiadając, że gdy tego tlenu miłości zabraknie, w duszę wkrada się zło, apatia, pustka, lęk i rozczarowanie.  

„I wtedy człowiek zaczyna się dusić. Wtedy kapłaństwo i wierność Chrystusowi zaczyna go dusić. I w życiu zaczyna się koszmar, większe i dalsze ucieczki, dezercje, niewierności, kapłańskie tragedie, a nade wszystko ból i cierpienie bardzo konkretnych ludzi, dzieci, młodzieży, rodzin, które zobaczyły i doświadczyły, że zdradzono ich zaufanie pokładane w sługach Kościoła” – mówił Prymas.

Obok bólu ofiar – podkreślił dalej – jest też ból z powodu cierpienia konkretnych wspólnot i ból  kapłanów, którzy oprócz wyczerpania z powodu swego oddania doświadczają szkód spowodowanych podejrzeniami i zwątpieniami, brakiem zaufania i zakwestionowania tego wszystkiego, co stanowi piękno ich wiernej kapłańskiej posługi.

„W tym właśnie realizmie naszego kapłańskiego życia, w rzeczywistości takiej, jaka nam się dziś ukazuje, czy nam się to podoba czy nie, jesteśmy wezwani, aby potwierdzić naszą wierność Jezusowi. By wypowiedzieć ponownie swoje „tak” dla miłości wiernej i odważnej. „Tak” dla Kościoła, dla swoich parafii, dla ludzi, do których wciąż jesteście posłani, by dawać świadectwo o miłości większej niż grzech i śmierć. Tak dla kapłańskiej przyjaźni, dla przyjaciół Jezusa, dla tych którzy w Nim znajdują wciąż wsparcie i moc dla tej wzajemnej, serdecznej braterskiej kapłańskiej więzi, nie korporacyjnej solidarności, lecz więzi aż do bólu przejrzystej i odpowiedzialnej za siebie nawzajem” – mówił na koniec Prymas Polski. 

Za dar powołania i ćwierćwiecze posługi kapłańskiej dziękowało ponad dwudziestu kapłanów, którzy w większości przyjęli święcenia kapłańskie w maju 1994 roku w katedrze gnieźnieńskiej z rąk abp. Henryka Muszyńskiego, a dziś posługują w archidiecezji gnieźnieńskiej i poza jej granicami. W modlitwie powszechnej wraz z wiernymi prosili za Kościół, biskupów, rodziny, seminaria duchowne, aby dobrze przygotowywały do kapłaństwa i życia zakonnego, a także za zmarłych kursowych kolegów i wykładowców gnieźnieńskiego PWSD.

B. Kruszyk KAI

Za ćwierćwiecze kapłaństwa dziękowali:

ks. Jarosław Czuliński – Bydgoszcz
ks. Waldemar Ćwik – Glesno
ks. Piotr Dobrasz – Gniezno
ks. Maciej Dudek – Roszki
ks. Tomasz Kalociński – Bydgoszcz
ks. Tomasz Krawczyk – Wronczyn
ks. Piotr Król – Szemborowo
ks. Piotr Kunicki – Rojewo i Płonkowo
ks. Radosław Orchowicz – Inowrocław
ks. Krzysztof Ordziniak – Mikstat
ks. Jacek Orlik – Gniezno
ks. Wojciech Przybyła – Bydgoszcz
ks. Sławomir Rachwalski – Gniezno
ks. Krzysztof Skrzypczak – Pęchowo
ks. Andrzej Stachowicz – Solec Kujawski
ks. Ryszard Szymkowiak – Władysławowo
ks. Jarosław Ścieraszewski – Czechy
ks. Krzysztof Tarbicki – Wylatowo
ks. Mirosław Węglarz – Raczkowo i Jabłkowo
ks. Arkadiusz Wzięch – Barcin
ks. Dariusz Żochowski – Inowrocław

 

Fot. kl. M. Romel PWSD