Święcenia diakonatu

Siedmiu alumnów Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie przyjęło w niedzielę 10 maja święcenia diakonatu. Ze względu na stan epidemii uroczystość odbyła się w kaplicy CEF (dawnej seminaryjnej) bez udziału rodzin. Liturgia była transmitowana on-line.

 W uroczystej Mszy św. celebrowanej pod przewodnictwem biskupa pomocniczego gnieźnieńskiego uczestniczyła tylko wspólnota seminaryjna z moderatorami i rektorem ks. kan. Przemysławem Kwiatkowskim.

Po zwyczajowym pouczeniu bp Wętkowski  wygłosił krótką homilię zwracając się także w kilku słowach do wyświęcanych. Jak podkreślił, podejmowana przez nich służba domaga się nieustannego duchowego rozwoju, który nie może zakończyć się ani teraz, ani wraz z przyjęciem święceń kapłańskich, do których diakonat jest ważnym krokiem.

Biskup pomocniczy gnieźnieński zadał też pytanie o wiarę, zwracając uwagę, że wobec Boga człowiek powinien mieć wiarę dziecka, wobec świata zaś wiarę człowieka dojrzałego. „Mówię o tym dlatego, że często jest odwrotnie i to nie tylko w życiu chrześcijan, ale także w życiu duchownych różnych szczebli. Chcą być dorośli wobec Boga, a więc stawać przed Nim jako ci, którzy będą spełniać wszystkie Jego nakazy i polecenia, a później wobec świata stają się naiwni, słabi, nie wymagają niczego, głoszą taką Ewangelię, która nie niesie z sobą żadnej mocy wyzwalającej i to jest postawa niebezpieczna” – stwierdził bp Wętkowski.

Wobec świata – kontynuował – „potrzebna jest postawa człowieka dojrzałego, który wymaga, który jest profesjonalny, odważny, który decyduje się na czyny ryzykowne, w tym wszystkim, co dotyczy świata i drugiego człowieka” – zaznaczył, wskazując, że taką dziecięcą wiarę i jednocześnie dojrzałość wobec świata mieli m.in. papież Benedykt XVI i kard. Stefan Wyszyński.

Drugim trudnym wymaganiem obecnych czasów jest celibat. „W tej dziedzinie stajecie przed większymi trudnościami niż wszystkie pokolenia przed wami” – stwierdził biskup pomocniczy gnieźnieńskich zachęcając nowych diakonów do przeczytania eseju Benedykta XVI na ten temat. Papież-senior stawia w nim tezę, że problem celibatu i szerzej, problem kapłaństwa wynika z tego, że nie traktuje się dziś Pisma Świętego jako słowa Boga.

„W to miejsce wchodzi socjologia, psychologia, bywa, że domorosła. One są pomocne, ale one niczego nie rozwiążą i nie dostarczą wam żadnej motywacji do tego, aby nie tylko żyć w celibacie, ale aby żyć w celibacie szczęśliwie” – mówił bp Wętkowski wskazując na koniec na jeszcze jeden ważny element mianowicie modlitwę. Jej doskonałość – tłumaczył – nie polega na tym, że ktoś długo się modli, ale na tym, że modlitwa zmienia jego życie.

Święcenia diakonatu przyjęli:

• kl. Paweł Balicki z par. Świętego Ducha we Wrześni
• kl. Radosław Czerwonka z par. Chrystusa Miłosiernego w Inowrocławiu
• kl. Stanisław Ejdys z par. Świętego Ducha w Inowrocławiu
• kl. Dawid Mistelski z par. św. Maksymiliana Kolbego w Barcinie
• kl. Michał Romel z par. z par. Narodzenia NMP w Żernikach
• kl. Krzysztof Stawski z par. NSPJ W Janikowie
• kl. Rafał Wojciechowski z par. Michała Kozala w Gnieźnie.

Diakon to najniższy stopień sakramentu święceń kapłańskich (dwa wyższe stopnie to prezbiter, czyli ksiądz oraz biskup). Diakonat jest zazwyczaj przygotowaniem do przyjęcia święceń prezbiteratu. Diakoni mają mniejsze niż księża uprawnienia: mogą udzielać chrztu, rozdawać Komunię świętą, czytać Ewangelię, przewodniczyć nabożeństwom (ale nie Mszy św.), sprawować sakramentalia i prowadzić pogrzeby.

Strój liturgiczny diakona jest inny niż księdza. Zamiast ornatu diakoni noszą dalmatykę (jest nieco krótsza) lub albę ze stułą przewieszoną przez lewe ramię, spiętą u dołu. 

B. Kruszyk KAI

 
Transmisje Media

 

Fot. Krystian Drzewiecki PWSD