W CEF o diakonacie stałym
Z inicjatywy Komisji Duchowieństwa KEP odbyło się 7 grudnia w Gnieźnie spotkanie kapłanów odpowiedzialnych w diecezjach za formację diakonów stałych. Sesja miała charakter roboczy i odbyła się po raz drugi w gnieźnieńskim Centrum Edukacyjno-Formacyjnym.
W spotkaniu uczestniczyło 16 kapłanów z: Katowic, Bydgoszczy, Warszawy, Elbląga, Łodzi, Gorzowa, Szczecina, Legnicy, Gliwic i Torunia. Sesji przewodniczył Prymas Polski abp Wojciech Polak, który przewodniczy Komisji Duchowieństwa KEP.
„Jednym z najważniejszych punktów spotkania była recepcja wytycznych dotyczących formacji, życia i posługi diakonów stałych w Polsce i zebranie uwag dotyczących dokumentu, który je określa. Jego ważność właśnie dobiegła końca, stąd potrzeba pewnej odnowy i aktualizacji do współczesnych uwarunkowań” – informuje ks. dr Wojciech Rzeszowski, sekretarz Komisji Duchowieństwa KEP i współorganizator spotkania.
Uczestnicy sesji podjęli też temat formacji formatorów, którzy towarzyszą diakonom stałym i ich rodzinom w duchowym rozwoju. Zastanawiali się także nad wspólnym, ogólnopolskim znakiem diakona stałego, który identyfikowałby osoby pełniące tą posługę i był symbolem ich przynależności do wspólnoty.
Spotkanie było drugim zorganizowanym w Gnieźnie. Organizatorzy zapowiadają, że podobne sesje odbywać się będą cyklicznie. Wiosną planowane jest również spotkanie dłuższe z udziałem wszystkich zaangażowanych w formację diakonów stałych.
Diakoni stali obecni są w życiu Kościoła w Polsce od 13 lat. Żyją w świecie, mają najczęściej rodziny, wykonują swój zawód, ale pomagają w pracy duszpasterskiej. Mogą udzielać sakramentu chrztu, rozdzielać Komunię świętą, błogosławić związkom małżeńskim, głosić kazania podczas Mszy, przewodniczyć obrzędom żałobnym i pogrzebowym; prowadzić nabożeństwa, nie mogą natomiast sprawować Eucharystii oraz spowiadać. Bardzo często posługują we wspólnotach i ruchach religijnych jako moderatorzy, prowadzą kursy przedmałżeńskie.
Diakonem stałym może być mężczyzna żonaty lub kawaler. W przypadku tego ostatniego zostaje on już do końca życia celibatariuszem zgodnie z zasadą, że nie ma ślubu kościelnego po święceniach.
