Żal doskonały i Komunia duchowa

Czy jest jakaś inna forma spowiedzi oprócz tej zwyczajnej, wskazywanej przez Katechizm? Jest. Katechizm dopuszcza taką inną formę z powodu „niemożliwości fizycznej”, a w takiej przecież teraz jesteśmy. Czym jest żal doskonały i komunia duchowa tłumaczy w wywiadzie dla KAI abp Stanisław Budzik.

Żal doskonały to taki żal, który płynie nie z lęku przed konsekwencjami popełnionego grzechu, ale z gorącej miłości do Pana Boga. Przykładem może być tradycyjna modlitwa: „Boże choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję; nad wszystko co jest stworzone, boś Ty dobro nieskończone. Ach, żałuję za me złości jedynie dla Twej miłości”. Nie wystarczy jej wyrecytować, żal musi zrodzić się w naszym sercu, połączyć się ze zdecydowanym postanowieniem poprawy. Taki żal sprawia, że odzyskujemy łaskę uświęcającą, dostępujemy pojednania z Bogiem. Musi wiązać się z postanowieniem przystąpienia przy najbliższej okazji do spowiedzi i wyznania popełnionych ciężkich grzechów. Czy można po takim akcie żalu przystąpić do Komunii Świętej? Tak, jeżeli jesteśmy w sumieniu przekonani, że w normalnych warunkach otrzymalibyśmy od kapłana rozgrzeszenie.

Natomiast Komunia duchowa jest wzbudzeniem w sobie gorącego pragnienia sakramentalnego przyjęcia Ciała Chrystusowego, nawiązaniem serdecznej więzi z Chrystusem, zaproszeniem Go do swego serca, aby w nim zamieszkał. Przykład takiej modlitwy zaproponował papież Franciszek: „O mój Jezu, wierzę, że jesteś prawdziwie obecny w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Kocham cię ponad wszystko i pragnę Cię z głębi duszy. Ponieważ nie mogę Cię teraz przyjąć sakramentalnie, przyjdź przynajmniej duchowo do mojego serca. Skoro tylko przyjdziesz, przyjmę Cię i cały zjednoczę się z Tobą. Nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie. Amen.”

 

Słowo papieża Franciszka „przynajmniej duchowo” uświadamia nam, że żal dokonały i Komunia duchowa nie są równoznaczne z sakramentem. Przy sprawowaniu sakramentów Kościoła potrzebna jest fizyczna obecność zarówno wiernego, jak i szafarza. Sakramentom towarzyszy słowo i znak widzialny, wskazujący na rzeczywistość niewidzialną: spotkanie z łaską Chrystusa Odkupiciela. Natomiast formy o których mówimy, pozwalają nam zbliżyć się do Boga, doświadczyć Jego laski i miłosierdzia w momentach, kiedy nie mamy możliwości przystąpić do sakramentu pokuty i przyjąć Komunii św. sakramentalnej.

 

Cały wywiad z abp. Stanisławem Budzikiem → TUTAJ